WSK An-2R
1G 156-25 • SP-WMK
| rok produkcji | 1974 |
wymiary
| rozpiętość | 18,18 m |
| długość | 12,40 m |
| wysokość | 4,10 m |
| powierzchnia nośna | 71,53 m2 |
masy
| własna | 3460 kg |
| startowa | 5500 kg |
osiągi
| prędkość przelotowa | 180–200 km/h |
| prędkość robocza | 150–160 km/h |
| prędkość maksymalna | x km/h |
| pułap | 4400 m |
| zasięg | 1200 km |
| rozbieg/dobieg | 200/200 m |
| szerokość robocza oprysków | ok. 35 m |
| szerokość robocza nawożenia | ok. 20 m |
napęd
| 9-cylindrowy gwiazdowy chłodzony powietrzem silnik tłokowy Asz-62IR o mocy 600 KM (441 kW) z przestawialnym metalowym śmigłem 4-łopatowym AW-2 o średnicy 3,6 m |
Czasami śmiałem się, że latam na maszynie rolniczej i to bardzo uniwersalnej. Antonow w wersji rolniczej spełniał bowiem wiele funkcji – nie mógł tylko orać.
Stefan Weker*
An-2 jest samolotem wielozadaniowym zaprojektowanym w biurze konstrukcyjnym Olega Antonowa. Prototyp oblatano w 1947 r. Produkowany seryjnie w ZSRR, Chinach i Polsce – w WSK Mielec w latach 1960–2002. Wyprodukowano go tu w ilości 11954 szt. Najliczniejsza była wersja rolnicza (7880 szt., łącznie z produkowanymi w ZSRR i Chinach jest najliczniejszym typem samolotu rolniczego na świecie). Głównym odbiorcą produkowanych w Polsce An-2 był ZSRR (10628 szt.), a 464 szt. użytkowano w Polsce.
An-2 jest szczególnie przydatny do pracy w trudnych warunkach polowych. Konstrukcja jest mocna – projektowana była i sprawdzana w ekstremalnych warunkach dodatnich i ujemnych temperatur. Duża ładowność i objętość kadłuba umożliwia przewożenie zapasowych silników i części zamiennych oraz członków ekip. Wadą jest brak instalacji przeciwoblodzeniowej. Mocne podwozie, duże opony oraz mechanizacja skrzydła umożliwiają krótkie starty i lądowania nawet na nierównych lądowiskach roboczych.
Konstrukcja
An-2 jest jednosilnikowym dwupłatem konstrukcji metalowej ze stałym podwoziem klasycznym. Skrzydła i usterzenie kryte są płótnem. Skrzydła górne posiadają automatyczne sloty, a oba skrzydła – klapy do lądowania. Metalowe zbiorniki paliwa o łącznej pojemności 1200 l znajdują się w górnych skrzydłach. Kadłub w części środkowej ma przestrzeń ładunkową, gdzie w wersji rolniczej umieszczony jest zbiornik na chemikalia. Drzwi do kadłuba są podwójne; mniejsze dla załogi i pasażerów a większe, otwierane na zewnątrz, służą do ładowania towarów. Kabina ma podwójny układ sterowania. Koła można zastapić nartami lub zabudować pływaki w wersji wodnej.
Zespół napędowy stanowi silnik gwiazdowy, 9-cylindrowy, Asz-62IR o mocy 1000 KM (736 kW) oraz przestawialne metalowe śmigło AW-2 o średnicy 3,6 m.
Aparatura agrolotnicza
Podstawowym wspólnym zespołem aparatury rolniczej jest zbiornik na chemikalia. Wykonany jest z laminatu epoksydowego zbrojonego włóknem szklanym i posiada pojemność 1350 l. W wersji do nawozów sypkich do gardzieli zbiornika mocowano pod samolotem rozsiewacz tunelowy, a nad zbiornikiem 2 kanały zasypowe do ładowania nawozów oraz wiatrakowy napęd mieszadła znajdującego się w zbiorniku. W wersji do oprysków cieczowych do gardzieli zbiornika montowany jest zespół pompujący wyposażony w odśrodkową pompę napędzaną wiatrakiem oraz zawory uruchamiane pneumatycznie sterujące podawaniem cieczy do rur opryskowych, zawieszonych pod kadłubem i dolnym skrzydłem. Na rurach można instalować 96 dysz rozpylających różnych typów i rozmiarów. Do oprysków drobnokroplistych (ULV) pod skrzydłami na wysięgnikach montowane są rury z opryskiwaczami obrotowymi tzw. atomizerami.
Eksponat
Samolot o znakach SP-WMK wyprodukowany w 1974 r. wylatał 7465 godz. w Polsce, Iranie, Egipcie, Tunezji, NRD i Słowacji. Został przekazany jako dar Zakładu Usług Agrolotniczych w Mielcu i wyremontowany przez jego byłych pracowników pod pod kierownictwem Andrzeja Brzostowskiego. Obok samolotu można obejrzeć wyposażenie do rozsiewania materiałów sypkich.
